.....Vol overtuiging van mijn hernieuwde energie ben ik in september 2008 weer volledig aan mijn studie begonnen. Na een week of 6 bleek dit toch teveel gevraagd. Ik kreeg weer een flinke terugslag en zat weer aan huis gekluisterd. Fysieke klachten had ik weer te over, ogen op half zeven, energieniveau van een slapende koala en wallen tot op mijn knieën. Na veel overleg met mijn toenmalige mentor, heb ik toen keuzes gemaakt. En wat was dat moeilijk om keuzes te maken! Ik ben een persoon die van leren houdt, die alles interessant vindt en die ook graag goede cijfers haalt. Ik wilde dus helemaal geen vakken of activiteiten schrappen! En bij deze keuzes zat ook nog ingebakken dat ik al een jaar vertraging had opgelopen en dat ik niet nog meer vertraging wilde. En tevens: dit was nu weer even een terugval, maar straks zou het misschien weer beter gaan en dan had ik voor niks een vak geschrapt! Toch heeft mijn mentor mij weten te overtuigen van het nut ervan. En wat ben ik blij dat ik (uiteindelijk) naar hem geluisterd heb. Dit nam een hele hoop druk weg en ik heb de dingen die ik wel op het lijstje heb laten staan met voldoening kunnen afsluiten. Complimenten over het bereikte resultaat van de kant van mijn mentor, familie, studiegenoten en vrienden kon ik maar moeilijk ter harte nemen. Ik had immers die andere 2 vakken laten vallen. Overal zag ik nog openingen, kleine gaatjes, kleine mogelijkheden om weer gewoon vol mee te kunnen draaien in de maatschappij, maar diep van binnen wist ik ook wel dat dat onrealistische openingen waren. Ik had toen echter nog dat zetje van de omgeving nodig om mijn gevecht en verdediging te breken.

In 2009 stond het grootste avontuur van mijn leven op het programma: ik zou voor 7 maanden naar Australië vertrekken. In december 2007 kon ik mij via mijn universiteit aanmelden voor een uitwisseling naar Australië. Omdat ik in die tijd er nog van overtuigd was dat deze ‘ziekte', deze ‘burn out', van korte duur zou zijn, heb ik mij vol overgave opgegeven. December 2008 kampte ik dus echter met een terugval, maar geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om deze kans te laten schieten. Australië was en is mijn droomland en dit zou mijn eerste bezoek aan dit land zijn. Ook mijn ouders en broer steunden mij volledig en drongen erop aan om de poging te wagen. Na een afscheidsfeestje voor familie en vrienden, ben ik 5 februari 2009 op het vliegtuig naar Australië gestapt: het avontuur was begonnen. In mijn blog http://aussiemies.reismee.nl/ kun je de verhalen van dit avontuur teruglezen. Kort gezegd was het een geweldige ervaring die ik nooit van mijn leven had willen missen. Australië is een prachtig land, met een geweldige natuur, klimaat, cultuur en taal. Ik heb mij nog nooit zo thuis gevoeld in een ander land. Maar...hoe verging het mij dan op fysiek vlak? Eigenlijk hetzelfde zoals in Nederland. Bij aankomst in Australië, met een temperatuurverschil van 51 graden (vertrok in -6 en kwam aan in + 45), heb ik 3 weken lang moeten bijkomen van de jetlag. Ik weet nog goed dat de eerste dag dramatisch was qua energie. Ik heb ‘s middags 4 uur liggen slapen en werd badend in het zweet wakker (wat wil je op de heetste dag van de Australische geschiedenis en tevens Black Saturday). Nog geen uur later vielen mijn ogen alweer dicht. Langzaam aan is het wat beter gegaan.

Na mijn verhuizing naar de campus kreeg ik weer te maken met een terugval, zodanig zelfs dat ik het vak waar ik het meest naar uit keek, Human Structure and Function (menselijke anatomie en fysiologie) dreigde te moeten gaan cancellen. Zoals het de Aussies betaamd werd ik echter uitermate goed opgevangen en heb ik in overleg toch besloten het te gaan volgen. En dat is maar goed geweest: wat een geweldig vak! Snijden in schapenhersenen en een schapenhart. Hartfilmpjes maken en longfunctietesten afnemen. Helemaal mijn ding. Het kostte mij dan ook amper moeite om dit drukke vak (veruit het drukst van de 4 vakken die ik volgde) te volgen. Een ander bijkomend voordeel was het feit dat ik op de campus woonde: er werd voor ons gekookt en schoongemaakt, ik hoefde 1 minuut te lopen en dan zat ik in de collegezaal en ik was omringd door een prachtige natuur en geweldige mensen. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik op mijn goede dagen kon excelleren en op mijn slechte dagen mezelf kon zijn en mijn lichaam de rust kon geven die het nodig had. Ik heb alle 4 de vakken gehaald en heb een prachttijd gehad.
Ook het ‘backpacken', zo'n 8 weken, waarvan 3 weken met mijn ouders, broer en oma, heb ik niet overgeslagen. Weliswaar deed ik het op de wat chiquere manier: koffer i.p.v. backpack, af en toe een privékamer i.p.v. een 8-persoonskamer, culturele activiteiten i.p.v. uitgaan en vaak op snelheidstandje 1 i.p.v. op standje 10. Maar het is mij wel gelukt en wat heb ik mooie dingen gezien! Ik had het voor geen goud willen missen. Op 23 augustus 2009 ben ik weer teruggevlogen naar Nederland om in september weer te beginnen met het laatste jaar van mijn studie.....