Lieve allemaal,

Hierbij weer een (beware: errug {sorry} lange) update over mijn belevenissen in Australië. Vorige week hadden we de easterbreak en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt: ik ben gaan reizen! Van Melbourne naar Alice Springs en van Alice Springs naar Adelaide.
Overall waren de afgelopen 2 weken zo ongelooflijk gaaf, ik heb nog steeds moeite om er woorden voor te vinden. In dit verslag zal ik jullie proberen mee te laten genieten van mijn belevenissen. Ik zal het verhaal naar dag indelen, dat maakt het hopelijk wat overzichtelijker! Foto’s zal ik uiteraard weer uploaden op deze site. Je kunt echter ook even op mijn facebook kijken (daar staan er veel meer!). Onderaan mijn verhaal staan de links naar de albums (je hoeft geen lid te zijn van facebook om de foto’s te kunnen zien). Enjoy!

Donderdag 9 april
Vandaag is de dag: ik ga reizen! Ik moest er al om 4 uur uit, want ik zou om 5.15u door de taxi opgehaald worden. Ik werd wakker met een blij gevoel; ik ging eindelijk weer wat meer zien van dit prachtige land. 5.15u stond de taxi inderdaad klaar en hij bracht mij naar Geelong Railway Station. Van daaruit werd ik per bus naar Melbourne Airport gebracht. In de achteraf terminal van Tiger Airways ontmoette ik Yoanne, waarmee ik deze hele trip zou gaan doen. Al snel konden we het vliegtuig in, op naar Alice Springs: en vlucht van zo’n 2,5 uur. Leuk feitje: wij hadden de eer om Lake Eyre (een opgedroogde zoutbedding) met wat water erin te zien! We begrepen dat dit een unicum is, want normaal gesproken is hij echt kurkdroog. Wel leuk dus.
Onze landing in Alice was enigszins ‘bumpy’, maar verder was het een goede vlucht geweest. In Alice Springs was meteen de echte outback te zien: rood zand, strakblauwe hemel, warm, vliegen everywhere, uitgestrekte vlaktes en hier en daar een dorpje. We werden per busje naar het hostel gebracht. Was een gezellig hostel midden in Alice. We hadden zelfs een tv en een zwembad!

Die middag hebben we Alice bekeken. Alice is een klein, gezellig stadje dat geheel leeft van de toeristenindustrie. Er leven een hoop Aboriginals in de stad en er is dan ook veel Aboriginal kunst te koop. We hebben de 20.000 souvenirwinkeltjes bezocht en meteen wat souvenirs gekocht natuurlijk. Ik heb onder andere een echte Akubra cowboyhoed en een fotoalbum geheel gemaakt van (banaan)bladeren met een kangaroo erop gekocht. Op de terugweg hebben we in de opgedroogde Todd River gelopen. Een rivier met de grootte van de Rijn, maar dan kurkdroog! Heel apart. ’s Avonds hebben we lekker wat tv gekeken en verder rustig aan gedaan.

Vrijdag 10 april
Na een redelijk goede nacht werden we om 8.00u wakker getetterd met klassieke muziek (was heel niet slecht overigens). Tegen de tijd dat wij er klaar voor waren, serveerden ze in het hostel al geen ontbijt meer en aangezien het Goede vrijdag was hebben we nog heel wat toeren uit moeten halen om wat eten te krijgen. Uiteindelijk zijn we geëindigd bij de 24/7 shop. Ik kan je vertellen dat hij goede zaken deed die dag haha. Daarna zijn we naar het reptile centre gegaan, waar onder andere slangen, lizzards, leguanen en een krokodil te zien waren. We hebben zelf ook een python, bearded dragon, skunk en een ander leguaan soort vast mogen houden. Helemaal leuk natuurlijk!
Het was ook deze dag prachtig weer en dus zijn we terug gegaan naar het hostel en hebben we heerlijk aan het zwembad in het zonnetje gezeten. ’s Middags zijn we naar The Royal Flying Doctors base gegaan. Prachtig werk wat die mensen doen, zeer indrukwekkend!
Die avond hebben we Aussie Rules Footy op tv gekeken. Voordat we naar bed konden hebben we eerst nog wat lopen stoeien met 3 zeer snelle kakkerlakken. Een Spaanse jongen was zo aardig om ze voor ons te vangen!

Zaterdag 11 april
Ook deze ochtend/nacht was het vroeg opstaan, want om 4.50u werden we opgehaald door onze tourguide Emma. De trip ging nu dus echt beginnen: 6 dagen, 5 nachten van Alice Springs naar Adelaide met een busje dat zo’n 20 mensen kan vervoeren met een aanhanger eraan voor de koffers en het eten. Na navraag bleek dat we in die 6 dagen 3100km gingen afleggen!! Wauw!

Nadat iedereen was opgehaald – we hadden een groep van 14 – gingen we dan echt op weg: op naar Kings Canyon. Yoanne en ik zaten eerste rang in de bus dus we hadden goed zicht op de weg…en ja het is inderdaad 1 lange rechte weg. De eerste dag hebben we zo’n 450km gereden en we zijn slecht 3x rechtsaf geslagen. Verder was het soms een slappe kronkel naar links of rechts in de weg, maar het was vooral recht toe rechtaan. Geweldig. Het landschap was wel anders dat ik had verwacht: het was niet 1 grote droge, uitgestrekt vlakte. Er waren bosjes en bomen en hier en daar wat heuvels. Het idee dat je km’s kan rijden zonder iets tegen te komen klopt wel. Als je dus op een gegeven moment een fuel station tegenkomt, moet je ook echt wel stoppen anders redt je het qua benzine (en blaas?) niet tot de volgende. We hebben die ochtend een aantal stops gehad, typische outback plekken. Helemaal leuk. Onderweg kwamen we een hoop wedgetail eagles tegen en ook een groep brumbies (wilde paarden) die op de weg liep. Was erg gaaf om die prachtige paarden zo in het wild te zien.

Om 13.00u kwamen we aan bij Kings Canyon, een rotspartij dat duizenden jaren geleden uitgesleten is door een rivier. Kings Canyon is ook wel te vergelijken met de Grand Canyon in Amerika. We hebben daar een 3 uur durende, 6km lange hike gedaan, beginnend met Heart Attack Hill. En die heet niet voor niets zo! Het is een enorm steile natuurlijke trap waar nogal wat toeristen teveel van zichzelf eisen. Echter, als je dan eenmaal boven bent heb je ook wel een prachtig uitzicht zeg! De hike was erg gaaf om te doen, zoveel mooie dingen gezien, waaronder The Garden of Eden, een soort stukje regenwoud tussen 2 rotsen in. Het was echter wel enorm warm en er was totaal geen schaduw, dus iedereen was tegen het einde zo’n beetje weggebrand. Na de hike zijn we weer terug de bus in gegaan op weg naar het Ayers Rock resort: ons kamp voor de komende 2 dagen. Om 19.30u kwamen we daar aan, waarna we meteen een Aussie BBQ hebben gehad. We hebben die nacht geslapen in permanente tenten.

Zondag 12 april
Na een onrustige nacht ben ik er al om 4.45u uit gegaan en heb ik op de grond gelegen en naar de sterren gekeken: wauw! Daar heb je nog eens een sterrenhemel zeg, prachtig. Je kunt de Melkweg gewoon zien.

6.15u gingen we de bus in richting Uluru om de zonsopgang te zien. Wat was het machtig om die grote monoliet ineens in het echt te zien zeg. Geweldig. Het gaf mij het gevoel van ‘Daar ben ik dan eindelijk, ik ben er echt, ik ben in Australië’. Geweldig. Voor de zonsopgang wordt je naar een bepaalde plek gedirigeerd en voordat je daar bent rijd je dus zo’n 10 minuten langs Uluru. Echt heel gaaf. De zonsopgang was ook erg mooi om te zien. Hij verandert inderdaad van kleur en als de zon er eenmaal opstaat, is hij prachtig mooi rood. Na de zonsopgang zijn we een stukje verderop afgezet om de base walk rondom de Uluru te doen. We hebben in een groepje van 8 mensen zo’n 2,5uur (9.6km) gewandeld en een hele hoop prachtige dingen gezien. Erg indrukwekkend. Na de base walk hebben we ook nog de Mala walk gedaan, een stuk van de monoliet met grote(re) betekenis voor de Aboriginals.

Na ook het Aboriginal centre te hebben bekeken zijn we terug gereden naar ons kamp en hebben we even heerlijk aan het zwembad gelegen. Het was wederom mooi weer, ik schat zo’n 35 graden, strakblauwe hemel, geen schaduw….warmpjes dus!
’s Middags zijn we de bus weer in gegaan richting Kata Tjuta (The Olga’s). Daar hebben we een 2.5km lange hike gedaan in Walpa Gorge. Was erg mooi en zeer indrukwekkend om tussen 2 grote stukken rots in te lopen. Nadeeltje: de vliegen waren niet te harden, het waren er zoveel. Zonder vliegennet was het amper te doen.

Na de hike zijn we terug gereden naar Uluru voor de zonsondergang. Helaas waren er een hoop wolken voor de zon (niet boven Uluru) en dus hebben we niet echt een spectaculaire zonsondergang meegemaakt. Desalniettemin was het wederom prachtig om die monoliet daar te zien liggen. Daarnaast was het ook nog enorm gezellig: de champagne en toastjes werden uit de kast gehaald en we hebben lekker zitten kletsen en ondertussen naar Uluru gekeken. We hebben vervolgens nog wat groepsfoto’s gemaakt en toen zijn we weer terug naar het kamp gegaan. Deze avond heb ik echter niet in de tent geslapen, maar in een swag, buiten, onder de sterren! Een swag is een soort slaapzak met een matras erin en ik kan je vertellen…dat ligt heel niet verkeerd! Was erg leuk om te doen en ik had het meest prachtige uitzicht op de sterren.

Maandag 13 april
Nacht een zeer goede nacht (je kunt echt geweldig goed slapen in de buitenlucht) werd ik rond 4.30u wakker van huilende Dingo’s (wilde honden). Dat was mijn natuurlijke wekker, want ik moest er precies rond die tijd uit haha. Om 5.30u zijn we de bus in gegaan voor een lange rit: zo’n 700km naar Coober Pedy. Onderweg zijn we gestopt om de zonsopgang te zien bij mt. Connor (in de verte). Was erg mooi! Vervolgens zijn we weer doorgereden over die uitgestrekte wegen, totdat we bij de grens tussen The Northern Territory en South Australia kwamen. We hebben daar uiteraard wat foto’s genomen en even de benen gestrekt. Vervolgens weer terug de bus in. Ondanks dat we best veel moesten rijden voelde het helemaal niet als ‘lang’ of ‘saai’ aan. Je reed door niets, maar toch door iets. Er was niets, maar toch wel iets…. Ik vond het echt heerlijk om die lange stukken te rijden. Die uitgestrektheid, de rust, de ever-changing nature; het is er gewoon ‘peacefull’. Prachtig. Onderweg kwamen we ook weer een groep brumbies tegen. Dit keer was er ook een veulen bij. Erg gaaf om te zien. De paarden zijn echt in uitstekende conditie en hun vacht is echt prachtig.

In South Australia veranderde het landschap in wat ik in mijn gedachte had bij de outback: een lange rechte weg, uitgestrekte landschappen zonder beplanting, alleen maar zand…meer woestijnachtig. Geweldig om dat in het echt te zien.
Rond 15.00u kwamen we aan bij een kiezelstenenweg naar The Breakaways. Dit zijn rotsformaties middenin de ‘woestijn’, ontstaan in de tijd dat er nog een zee was in dat gebied. In de planning van de trip kwam deze plek niet voor, omdat de kiezelstenenweg de ruiten van de bus eruit kunnen trillen. Wij hadden echter een supergave gids die ons het graag wilde laten zien en dus gewoon met 100km/u over die weg karde haha! En het was zeker de moeite waard. De kleuren van de rotsen waren prachtig en het was wederom zo uitgestrekt: erg mooi. Na daar uitgebreid foto’s te hebben genomen zijn we doorgereden naar The Dog Fence: een 5300km lang hek door South Australia, Queensland en New South Wales dat de Dingo’s tegen moet houden. Ten zuiden van het hek zijn namelijk een hele hoop schapen en laten Dingo’s schapen nou erg lekker vinden.

Om 16.00u arriveerden we in Coober Pedy, een stadje dat leeft van de opaalmijnen. 85% van de populatie leeft onder de grond omdat het gewoonweg te warm is om boven te grond te leven (het is woestijngebied). We hebben een tour gekregen door een opaalmijn en daarnaast was er de gelegenheid om sieraden met opalen te kopen. Die avond zijn we naar de bar van een prachtig (ondergronds) hotel geweest, waar we een gezellig avondje hebben gehad. Ze hadden daar overigens ook de enige ondergrondse gokautomaten in de wereld staan!

Wij hebben zelf ook de nacht ondergronds doorgebracht! Was heel bijzonder om dat een keer mee te maken.

Dinsdag 14 april
Na een goede nacht was ik redelijk vroeg wakker. Aangezien onze tourguide de dag ervoor al had aan gegeven dat de zonsopgang hier erg mooi is, ben ik er maar uit gegaan en heb ik inderdaad een prachtige zonsopgang gezien. Rond 9.00u zijn we de bus gegaan, op weg naar een plekje waar we zelf naar opalen konden zoeken. Was wel leuk om dat te doen, het is erg verslavend kan ik je vertellen.

Om 10.00u gingen we de weg weer op voor een langere rit (650km) naar Quorn. Onderweg zaten we lekker te kletsen, muziek te luisteren en de prachtige landschappen te fotograferen. Op een gegeven moment had ik voor het eerst in al die uren in de auto mijn gordel even afgedaan om een foto te nemen. Ik zat vervolgens op mijn stoel naar de foto te kijken en opeens begint Emma, de tourguide, te gillen. Ik keek op en zag een Emu vlak voor de auto langslopen. Aangezien wij met 100km per uur reden en de Emu niet snel genoeg was raakten we hem vol op de linkerkant van de bus. Gelukkig had de gil van Emma ervoor gezorgd dat ik mijn hand had uitgestoken tegen haar stoel, anders had ik ergens op haar schoot gelegen haha. Uiteraard zijn we gestopt om te kijken wat er precies was gebeurd: er zat een flinke deuk in de bus en we hadden de bloedsporen van de Emu op de deur staan. Toen we terugliepen zagen we allemaal veren op de weg liggen alsmede….mensen met een zwakke maag, sla deze zin maar even over…..zijn oogbal! Het beest zelf lag zo dood als een pier in de berm met zijn andere oogbal er ook uithangend en zijn poot in tweeën gebroken. Arm dier. Gelukkig was hij op slag dood, anders had Emma hem nog moeten afslachten ook! Nadat iedereen was bijgekomen van de schrik en uitgebreid foto’s had genomen, heeft Emma maar even een praatje gehouden over de Emu: “nou dat was dus een Emu, het 3^de nationale dier van Australië….” haha.

Rond 18.00u kwamen we aan in Quorn, waar we verbleven in een uitstekend hostel. Die avond hebben we weer gebarbecued en kregen we kangaroo, kameel en emuvlees voorgeschoteld: was allemaal niet verkeerd moet ik zeggen. Na het eten hebben we met een aantal mensen de film ‘Rabbit Proof Fence’ gekeken. Is echt een aanrader, het geeft een goed inzicht in hoe walgelijk de witte mens met de Aboriginals is omgegaan, maar tevens hoe sommige Aboriginals zich er kranig doorheen hebben geslagen. Het is een waargebeurd verhaal en het zet je zeker aan het denken. Na de film heb ik nog een tijd naar de sterren staan kijken…want zijn er toch een hoop sterren te zien als je in de outback bent! Geweldig.

Woensdag 15 april
Na een heerlijke nacht was ik om 5.30u alweer op, omdat we om 6.30u in de bus moesten zitten op weg naar Flinders Ranges – Wilpena Pound. We waren echter nog geen 2 minuten onderweg of we werden aan de kant gezet door de politie. De enige politieagent in Quorn was die nacht ervoor 2x naar ons hostel gekomen omdat een paar mensen nogal luid waren. Dit was dus de 3^de keer in 12 uur dat hij ons zag. Emma moest blazen en kwam later zeer serieus terug en vroeg of iemand anders de bus kon besturen omdat zij niet meer verder mocht rijden. Iedereen was stomverbaasd en Mark en ik boden al aan om het stuur over te nemen, toen ze in lachen uitbarstte. Ze zat ons gewoon in de maling te nemen haha. We kregen nog een 72h notice voor de schade op de bumper (de koplampen waren kapot en dat is natuurlijk niet echt legaal als je in het donker rijdt) en mochten toen doorrijden. Was wel even grappig.

We hadden eerst een stop bij Kanyaka Homestead, een ruïne van een boerderij, waar we tevens van de zonsopgang hebben genoten. Daarna zijn we doorgereden naar Wilpena Pound, een natuurlijk amfitheater/krater. Daarna hebben we een 2,5 uur durende hike gedaan en op twee look out points foto’s genomen. Het was een redelijk gemakkelijke hike dus heb ik lekker kunnen kletsen met onder andere Emma en Mark (Nieuw Zeeland). Om 12.00u hadden Mark, Yoanne en ik een 30minuten durende scenic flight boven Wilpena Pound in een Cessna. Emma had ons daarover getipt en ze had geen woord teveel gezegd. Het was echt geweldig. Wat een geweldig uitzicht, heel gaaf. De piloot was enorm enthousiast en hij vertelde ons van alles over de omgeving. De 30minuten vlogen (hihi letterlijk) om en ik landde met 86 mooie foto’s en 4 filmpjes op mijn camera.

Na de vlucht hebben we geluncht en zijn we de weg op gegaan naar Parachilna. We reden op een bochtige weg met heuvels aan alle kanten. Het deed mij een beetje denken aan Zwitserland. Erg mooi en ook enigszins avontuurlijk, aangezien Emma er met 90km/u doorheen scheurde ghehe. In Parachilna aangekomen hebben we de oudste pub van South Australia gezien en daarna zijn we weer teruggereden. Terug in Quorn hadden we wat tijd voor onszelf. Ik heb die tijd gebruikt om best mates te worden met de plaatselijke kat haha. Na het eten heb ik een stukje van de film Snatch gekeken, maar aangezien mijn ogen telkens dichtvielen ben ik maar naar bed gegaan.

Donderdag 16 april
Na een heerlijke nacht (ik lag werkelijk in een coma) werd ik om 5.30u wakker en om 6.30u zaten we alweer in de bus op weg naar Adelaide. Het was alweer onze laatste dag van trip…BAH! Het had van mij nog wel dagen langer mogen duren.

We zijn eerste naar een stukje natuur gereden waar Rock Wallabies leven en we hadden de eer om ze ook daadwerkelijk te zien! Daarna zijn we doorgereden naar Devils Peak, een rotsformatie in de Flinders Ranges. We zouden eerst een hike op de Dutchman stern (!) gaan doen, maar die schijnt erg lang te duren en vrij simpel te zijn, terwijl Devils Peak wat uitdagender is. Devils Peak bleek inderdaad een stuk uitdagender: 697m hoog, een hike van 2.6km en op veel punten heel stijl. Een groot deel van de hike waren we echt de rotsen aan het beklimmen. Na zo’n 1,5 uur klimmen en een moeilijk laatste stuk, behaalden we dan toch de top en wat kregen we een prachtige beloning: een enorm geweldig uitzicht! Ongelooflijk! Voor mij persoonlijk voelde het ook echt als een accomplishment, als een prestatie. Het is toch onwerkelijk dat ik dit voor elkaar kreeg, terwijl ik een jaar geleden nog niet eens 10 minuten door Alphen kon slenteren. Jullie begrijpen dus wel dat ik echt enorm blij was dat ik de top had gehaald.

We hebben 30 minuten op de top genoten van het uitzicht en uiteraard foto’s en filmpjes gemaakt. Daarna zijn we in een half uur weer afgedaald, wat ook nog best tricky was op sommige punten. Eenmaal beneden had ik echt een adrenaline rush en ik ben dan ook met een grote glimlach (en een oorlogswond op mijn been: verzwikte mijn enkel en viel half op de grond…lekker dan) de bus in gestapt.

We hebben vervolgens de laatste 200km afgelegd over hobbelige wegen. Very bumpy, gezien het feit dat de vering van zo’n bus heel soepeltjes is afgesteld. Je bounced dus echt alle kanten op, helemaal als je er met 100km/u overheen rijdt haha. Maar goed, we hadden de grootste lol dus no worries.

En toen was het dan zover: we reden Adelaide binnen. Je rijdt letterlijk van een tweebaans landweggetje zo in een zesbaanse stadsweg. Dat was voor mij wel even heftig. Het was zo druk en vol ineens. Ik wilde niets liever dan weer omkeren en terug naar de outback, terug naar de rust, de stilte, de peacefullness en de uitgestrekte wegen en landschappen.

Emma heeft ons toen een korte tour door de stad gegeven en vervolgens heeft ze ons allemaal afgezet bij onze hostels. Wij hadden echt een perfect hostel met gratis internet. Dus het eerste wat we hebben gedaan was internetten haha. Hoe bedoel je kinderen uit de 20^ste eeuw? Daarna hebben we (Yoanne en ik) ons even opgefrist en zijn we met Mel (Engeland) en Mark uit eten geweest. Vervolgens zijn we naar de Marble bar gegaan waar de rest van groep ook was. We hebben een lekker drankje gedaan en nog even gezellig met elkaar samen gezeten en afscheid genomen.

Vrijdag 17 april
Ondanks een zeer goed bed en een heerlijk kussen had ik een slechte nacht. Ik was om 5.00u al wakker! Rond 8.00 zijn we eruit gegaan en zijn we op weg gegaan om de huurauto op te halen. En zo geschiedde het dat ik voor het eerst aan de linkerkant van de weg reed! En tja what can I say? I was a natural haha. Ik vond het helemaal niet moeilijk en het voelde eigenlijk heel logisch en goed aan. We zijn toen naar in een uurtje Freeling gereden: het stadje waar delen van de serie McLeod’s Daughters is geschoten. We hebben Gungellan Truck Stop en het hotel gezien en uiteraard foto’s genomen. De vrouw in het hotel gaf aan dat het niet mogelijk was het huis waar de serie is geschoten vanaf de weg te zien, maar we besloten om er toch maar gewoon naar toe te rijden. Je weet maar nooit.

Grappig: we reden op de snelweg en op een gegeven moment kwam het bordje ‘Kingsford rd’ (Het huis Drovers run heet in het echt Kingsford homestead) en als je die ‘afslag’ neemt kom je dus meteen op een zandweg uit die na een 200 meter leidt tot het hek van Drovers!! Dat bedenk je toch niet als je de serie kijkt? Je hebt echt het idee dat het in de middle of nowhere ligt. Nou niet dus. Ze weten je goed voor de gek te houden op die tv. Het bord met ‘Drovers run’ was echter weggehaald en ik wist niet 100% of dit het wel was. We zijn toen even iets verder doorgereden naar een heuvel om te zien of we het konden zien liggen: niet dus. Toen we weer in de auto stapten werden we gepasseerd door een auto die voor het beoogde hek stopten en het hek opende. De normaal verlegen ik, zette mijn brutale pet op en ik vroeg aan de local of dit de plek was waar MD was gefilmd. En jawel hoor, we zaten goed. Hij vertelde dat er een betaalde tour is die je kunt doen en die je dan meeneemt naar alle properties waar gefilmd is. De tour zou een uur later komen. Hij wilde ons echter zo wel even rondleiden en dus stapten we in zijn auto en reden we naar Drovers!!

We hebben rond het huis gelopen en hij heeft ons allerlei verhalen verteld over hoe het was toen ze er nog filmden (de serie is nu afgelopen). Was helemaal geweldig natuurlijk. We hebben hem dan ook uitgebreid bedankt en daarna zijn we weer terug gereden richting Adelaide. Aangezien we de auto voor de hele dag hadden en het pas 13.30u was besloten we door te rijden naar Glenelg, het strand van Adelaide. We hebben daar kort wat rondgelopen en zijn toen terug gereden naar het hostel. Daar ontmoette we Mel en Emma en toen zijn we naar een suburb gereden waar we even gezellig een drankje hebben gedaan.

Daarna was het nog enigszins stressen om de auto op tijd terug te krijgen, maar gelukkig is het allemaal gelukt. Ik ben toen op de taxi gestapt naar North Adelaide waar ik met wat andere (Aussie) vrienden een weekendje zou verblijven. Het hotel was prachtig en we hebben de avond al kletsend in een restaurant doorgebracht. Terug in het hotel begonnen ze ineens allemaal voor mij te zingen (happy birthday) en ik kreeg zelfs nog allemaal cadeautjes voor mijn verjaardag! Echt super lief.

Zaterdag 18 april
Vandaag stond een bezoek aan de Haigh’s chocolate factory op het programma. Het was leuk om te horen en te zien hoe chocolade wordt gemaakt. Daarna hebben we heerlijk door Adelaide gestruind en heb ik echt even de toerist uitgehangen. Adelaide is een prachtige stad met enorm veel mooie gebouwen, waaronder een hoop kerken (het wordt ook wel de city of churches genoemd). Ondanks dat het een redelijk grote stad is, voelt het niet druk aan. Het blijft een relaxte omgeving en rondom de hele stad zijn parken aangelegd, waar echt geen kip te vinden is. Heerlijk rustig dus. Ik voelde mij in ieder geval goed thuis in Adelaide.

’s Avonds hadden we een roze limo hummer voor uur gehuurd, wat echt heel gaaf was. We werden door de stad gereden en wij hadden de grootste lol achterin. We zijn vervolgens uit eten gegaan bij de Mexicaan en zijn toen nog kort in een Ierse pub geweest, maar dat stelde niet veel voor. We hebben de taxi terug gepakt naar het hotel waar we nog een paar uur hebben gekletst.

Zondag 19 april
Alweer de laatste dag van mijn trip, de laatste dag van mijn vakantie. Bah! Ik wilde echt niet weg uit Adelaide, ik had het er erg goed naar mijn zin. Ik wilde zo graag of daar blijven of weer terug naar de outback. Maar goed, het was niet anders ik moet ’s middags dat vliegtuig weer in terug naar Melbourne. Ik had een goede vlucht met een prachtige zonsondergang. Uiteindelijk was ik rond 22.30u thuis. Ik keek de hele dag al uit naar het uploaden van mijn foto’s op de computer, maar bij thuiskomst ging het slot van mijn koffer niet meer open! Hij zat gewoon vast! Gelukkig heb ik hem de volgende dag open kunnen krijgen (of naja, open kunnen slopen) zodat ik alsnog bij al mijn belangrijke spullen (waaronder mijn laptop) kon.

Al mijn foto’s en filmpjes (zo’n 1100 in totaal) staan inmiddels op mijn laptop en ik begin langzaam weer terug te keren naar de werkelijkheid (niet dat ik dat wil, maar het is niet anders). Zoals jullie je vast wel kunnen voorstellen zal ik deze trip nooit meer vergeten. Het was letterlijk onvergetelijk!! Ik heb zoveel mooie dingen gezien en meegemaakt en daarnaast heb ik ook een stel prachtmensen mogen ontmoeten. It was amazing!

Voor nu, is het weer terug aan de studie en wachten tot de volgende trip (waarschijnlijk ergens een lang weekend in mei) zich weer aandient. Daarna is het aftellen naar eind juni….dan kan het echte reizen beginnen: ik kan niet wachten!

Heel veel liefs,

Michelle

Ps: hier zijn de links naar mijn facebook albums:

Alice Springs - Adelaide. Dag 1
http://www.facebook.com/album.php?aid=76805&id=715101793&l=9b508041c0

Alice Springs - Adelaide, dag 2
http://www.facebook.com/album.php?aid=76825&id=715101793&l=60c67c7f83

Alice Springs - Adelaide, dag 3
http://www.facebook.com/album.php?aid=76834&id=715101793&l=ab8b1f9faa

Alice Springs - Adelaide, dag 4
http://www.facebook.com/album.php?aid=76839&id=715101793&l=178d80fa07

Alice Springs - Adelaide, dag 5
http://www.facebook.com/album.php?aid=76844&id=715101793&l=637a03664a

Alice Springs - Adelaide, dag 6
http://www.facebook.com/album.php?aid=76850&id=715101793&l=a5a93b20fb

Freeling en Kingsford homestead (McLeod's Daughters)
http://www.facebook.com/album.php?aid=76855&id=715101793&l=359810d26b

Adelaide:
http://www.facebook.com/album.php?aid=76859&id=715101793&l=b7911bfc5d