Lieve allemaal,

Nog maar twee weken en dan is het zover! Dan stap ik op het vliegtuig om voor 7 maanden in Australie te gaan wonen. Als ik het goed heb berekend zit ik precies over 2 weken op het vliegveld van Kuala Lumpur, te wachten tot mijnvlucht naarMelbourne vertrekt.

Ik vind het spannend, maar toch ook weer niet. Als ik me bedenk dat het nog maar 14 dagen is, heb ik zo iets van'oei, dat gaat hard'! Maar aan de andere kant maak ik me er ook helemaal geen zorgen over. Het voelt allemaal heel goed. Ik ben rustig en zie niet op tegen bepaalde dingen. Tuurlijk, het afscheid zal moeilijk zijn, de vlucht zal lang zijn en wanneer ikin Melbourne aankom zal alles nieuw en anders zijn. Daarnaast, hoe zal het gesteld zijn met mijn fysieke conditie na zo'n lange vlucht? Maar al met al ik zie het allemaal met vertrouwen tegemoet.

Ik heb ookhet geluk dat ik deeerste 2 weken wordt opgevangen door een hele lieve vrouw en haar gezin. Ik krijg een prachtige kamer met inloopkast, eigen badkamer, computer en een balkon met uitzicht op de baai. Ze hebben 2 honden (een golden en een herder. Kan ik heerlijk met die beestjes wandelen en ze lekker knuffelen....haha ja dat zie ik wel zitten), een paar konijnen, een paard (altijd al eens les willen hebben) en wat parkieten! Daarnaast heeft de zoon des huizes een gitaar en hij geeft graag les. Nou dan mag hij mij zeker les gaan geven, want ik wil heel graag gitaar leren spelen!
Ik ben voor de 7de al uitgenodigd voor een diner en ze willen me dolgraag de omgeving laten zien en met me naar een 'sanctuary' gaan met alle inheemse dieren. En zelfs voor de tijd dat zij aan het werk en naar school zijn is gedacht: een hele hoop van hun vrienden hebben al aangeboden mij op sleeptouw te nemen. Nou dat is toch wel hartverwarmend als je dat zo hoort! Misschien geven zijmij ook wel die rust die ik nu heb.

Daarnaast is dit toch ook mijn droom die ik ga verwezenlijken. Waarom zou ik daar bangvoor moeten zijn? Het is juist prachtig dat ik die kans krijg.
En natuurlijk heb ik ook een hoop steun van familie en vrienden. Dat doet me heel goed en maakt het allemaal wat makkelijker en luchtiger.

Maaar, zoals ik al zei, het is nog 2 weken. Er moeten nog een aantal dingen gedaan en geregeld worden voordat ik ga. Aanstaandezaterdag eerst maar eens mijn afscheidsfeestje vieren!!

Dikke kus,
Michelle